Light Case

Ένα διαμέρισμα 65 τ.μ. σε πολυκατοικία της δεκαετίας του 70 στα Βριλήσσια μετατρέπεται σε ορθοπαιδικό ιατρείο. Το διαμέρισμα με την ιδιαίτερη κάτοψη, τους περιορισμούς ύψους και έκτασης, χωρίζεται σε χώρους υποδοχής, χώρους εξέτασης και διάγνωσης και σε βοηθητικούς χώρους. Ενοποιητικό στοιχείο του περιορισμένου χώρου αποτελεί η χρήση ενός ενιαίου δαπέδου ικανού να παραλάβει όλες τις υποενότητες του ιατρείου. Η λειτουργική διαφοροποίηση των υποενοτήτων αυτών αξιοποιείται στην φωτιστική επίλυση της πρότασης με την επιλογή των κατάλληλων πηγών και ύφους. Η ρεσεψιόν τοποθετείται σε συνέχεια της εισόδου με έντονο μπορντό χρώμα δίνοντας κατεύθυνση στον χρήστη καθώς εισέρχεται στο ιατρείο. Ένα διάφωτο διαχωριστικό εξασφαλίζει το πέρασμα φυσικού φωτός διαμέσου του ανοίγματος της μικρής κουζίνας πίσω από την υποδοχή.

Ένα εκτεταμένο ημιδιαφανές διαχωριστικό, χωρίζει τους χώρους υποδοχής από το γραφείο του ιατρού προσφέροντας ιδιωτικότητα, αλλά ρυθμίζοντας και εδώ τη δυνατότητα διείσδυσης φωτός από τα παράθυρα της πρόσοψης στον χώρο υποδοχής. Ο χώρος αναμονής των ασθενών οργανώνεται στο πλάι της υποδοχής. Καθώς και αυτός έχει άνοιγμα στην περίμετρο του κτίσματος, όλες οι λειτουργικές υποενότητες του ιατρείου συνδέονται με μια σχεδόν απρόσκοπτη ροή φυσικού φωτός. Η παραπάνω επιλογή της κατά το δυνατόν μεγαλύτερης κυκλοφορίας του φυσικού φωτός στους χώρους, έγινε με στόχο τον περιορισμό του στρες των επισκεπτών – ασθενών. Η ίδια προβληματική αξιοποιήθηκε και στην επιλογή του χρωματικού προφίλ των χώρων τόσο στην αναμονή όσο και στην αίθουσα εξέτασης. Ιδιαίτερη βάση δόθηκε στην δημιουργία χώρων αποθήκευσης που ενοποιούνται με τις περιμετρικές τοιχοποιίες ώστε να μετριάζεται ο όγκος τους και ταυτόχρονα να απορροφούν δομικά στοιχεία που απαντώνται μέσα στον χώρο.